EETPROBLEMEN in de SPORT
Herken je een aantal signalen bij jezelf? Herken je jezelf in de getuigenissen? Wil je de stap zetten om hulp te zoeken maar weet je niet hoe eraan te beginnen? Dan geven onderstaande vragen misschien wel het antwoord!
Het is een normaal dat, wanneer je je aangesproken voelt door getuigenissen of je jezelf herkent, je het er niet meteen wil overhebben. Het is iets van jezelf en wanneer je er met iemand over spreekt heb je het gevoel dat je je heel kwetsbaar opstelt. Toch is blijven zitten in deze situatie ook niet de oplossing.
In het begin heeft het mogelijks geholpen om beter te presteren en/of om controle te verwerven, maar misschien heeft je eetprobleem ondertussen nu controle over jou en lijden je prestaties eronder? Je kan hier zeker uitkomen! Je verdient het om hulp te krijgen en om beter te worden!
Wil je momenteel hierover met niemand praten maar ben je toch nog op zoek naar informatie? Dan kan je ook terecht op volgende websites:
Ga ook op zoek naar iemand die je vertrouwt en met wie je goed kan praten: een vriendin, mama, papa, partner, kinesitherapeut, …
‘Ik wil mijn probleem kwijt, maar weet niet tegen wie ik het moet zeggen’
Je kent misschien wel iemand waarmee je zeer goed kan praten? Je moet het gevoel hebben dat deze persoon naar je luistert! Het kan een vriendin of vriend, ploegmaat, trainingspartner, kinesitherapeut, partner, mama of papa zijn. Met deze vertrouwenspersoon kan je een start nemen om jezelf terug te vinden!
Ken je niet meteen iemand of wil je het eerder tegen een professional kwijt? Dan vind je terecht bij onze hulpverleners!
‘Moet mijn trainer het weten?’
Je trainer kan misschien de persoon zijn waarmee je goed kunt babbelen en die je op weg kan zetten. Toch kan je het gevoel hebben dat je trainer er niet voor open staat of dat je je niet begrepen gaat voelen. Misschien heb je ook schrik dat je niet meer geselecteerd gaat worden of dat de trainer niet meer met jou wil werken; dan heb je zeker het recht om je verhaal aan andere personen te doen en om je te laten helpen zonder dat de trainer het weet.
Op termijn is het wel belangrijk dat de trainer het weet, toch is dit niet het belangrijkste. Het belangrijkste is dat jij met iemand over je bezorgdheden kan babbelen en dat jij een stap kan zetten!
‘Hoe moet ik het zeggen?’
Het is niet makkelijk om te zeggen wat op je lever ligt en het vergt heel wat moed om deze stap te zetten. Je comfortabel en op je gemak voelen wanneer je hierover praat, is enorm belangrijk.
Je kan het gesprek al een klein beetje voorbereiden:
Kies een plaats uit waar je rustig kan zitten en waar je door niemand gestoord wordt.
Bvb: kleedkamer, thuis, kinelokaal, …
Bvb: ‘Ik zou met jou iets willen bespreken, maar zou dat graag ergens apart doen zodat niemand ons ziet.’
Bvb: ‘Ik heb het gevoel dat ik met een probleem zit en zou dat graag eens tegen jou vertellen.’ ‘Kunnen we dit ergens doen waar het rustig is?
Ga voor jezelf even na hoever je wil gaan in het gesprek.
Als je het verteld hebt, kan je opgelucht zijn. Dit is de eerste stap die je zet en is ook de grootste stap! Je weet misschien niet wat daarna komt, toch kan je misschien als eens bekijken wat je nog wilt en wat je niet meer wilt. Het is de start om wat je écht bent terug te vinden en opnieuw op zoek te gaan naar datgene dat je écht graag doet!”
‘Wat gaat er gebeuren als ik het zeg?’
Als je het gezegd hebt, valt er een last van je schouders, maar zit je misschien met de vraag wat erna gaat gebeuren. Probeer met de persoon waarmee je gebabbeld hebt goed af te spreken wat je wil en hoe snel.
Informatie op websites (hoe goed ze ook moge zijn) geeft geen zekerheid. Als je een groot aantal van de elementen herkent, kan je een inschattingsgesprek plannen bij een psycholoog. In zo’n gesprek kan je al je vragen voorleggen, en kan er maatgericht verkend worden of er een probleem is. Mogelijke oplossingen worden overlopen. Daarna kan je zelf kiezen wat je best lijkt, maar voor velen is het erg opluchtend om met een expert mogelijkheden tot oplossing op te lijsten.